Açık ve Kapalı Kapılar

Sıra sıra kapılar...

Kimi kırık, kimi açık, kimi kapalı..

Kiminden girmeyi bile aklımızdan geçirmediğimiz..

Kimine davet edilmeden girdiğimiz.

Hep kapılardan gireriz, hep kapıları kapatırız başka bir yere gittiğimiz zaman..

Kimi zaman açık bırakırız kapıları, kimi zaman gittiğimiz yerdeki kapıları açık bulmak isteriz..

Kapalı kapılar, merak celbeder..

Bazen ülfete meylettirir..

Bazen de yorulmak, emek vermek istemeyiz, sadece açık kapıları tercih ederiz..

Ama hayatta hem açık kapıların hem hiç açılmamış olanların bir anlamı bir değeri vardır..

Bazen bizden önce yoldan geçen, açık bırakmış, bazen anahtarı elimize bırakıp gitmiştir..

Sühuletle takip ederiz izleri, kolayca buluruz yolumuzu ve girdiğimiz kapıda huzura kavuşuruz..

Bazen, birileri açık kalması gereken kapılara bizden evvel ulaşıp, kapatmış, üstüne kilit vurmuş, anahtarını da bir yerlere gizlemiştir..

O zaman da emek gösteririz, mücadele ederiz, bazen yardım isteriz, ve nihayetinde zorluklarla açılmış kapılardan içeri gireriz..

Yolumuza devam ederiz...

Bu kapıda da ayrı bir huzur, ayrı bir hikmet, ayrı bir yol buluruz..

İşte böyle, giderken dünyanın başka başka yerlerinde, gezinirken başka başka halet-i ruhiyelerde, bir açarız, bir kapatırız kapıları..

Hayra götürecek kapıları ardına dek açmak,Bir hayır çıkmayacağını düşündüğümüz kapılardan kaçınmak, kapılarını sıkı sıkıya kapatmak gerek yolumuzda ilerlerken..

Kapılara şöyle bir bakmak, aralamak, temkinli olmak gerek..

Bakarsınız, kapı kapıyı aralar...

alıntı

***Kapılarınız mumlu kilitlerle açılmamak üzere kapalı olmasın!**

Kapalı kapılar var hayatımızda..Nicedir açmadığımız, bilerek kapattığımız, üstüne kör;mumlu bir kilit vurduğumuz kapılar..Bazen açmaya korktuğumuz, bazen ardındakilerle yüzleşmekten çekindiğimiz kapılar..Eski bir dostluk bazen, eskiden yapıp ettiklerimiz bazen..Eski "biz", eskimeyen izlerimiz..Kapıların ardında kalan..Hayatımızdan uzak durmasını istediklerimiz.Cesaretimizdir bu bazen, bazen yenilgimiz..Bazen hayretimiz, bazen isteklerimiz.Ne çok kapıyı kapattık dostlar, ne çok kapı kapandı yüzümüze.Nasıl kapılar açıldı, kapattıklarımızın yerine?...Masumiyeti, insafı kapatan insanlar gördüm, üzerlerine kör bir kilit taktıklarını..Anahtarlarını da dipsiz kuyuya attıklarını..Nice erdemin üzerine kapatılan kapıların yerine, ardına kadar zevk-ü sefanın ışıltılı kapılarının açıldığına şahit oldu bu yeryüzü..Kendisini sevenlerin üzerine kapılar çarptı yeryüzünde kimileri..Kimileri kendini gelip geçici "dünya"ya kapattı..Dünya, sadece kendisi için yaşayanlara en büyük kapalı kapı oldu...Kapattık bazı kapıları dostlar…kör bir kilit vurduk üzerlerine..Şimdi açılırlar mı yeniden, en tılsımlı sözleri söylesek?..Yahut yeni kapılar açsak, kaybettiklerimizin peşine düşsek..Kör kilitli kapıları açmak gerek dostlar..Biraz cesaret gerek belki..Gerçeklerle yüzleşmeye cesaret, gerçekleri kabullenmeye cesaret..Ve gayret, ve gayret…
Sevgiyle çaldığınız tüm kapıların ardına dek açılması dileğiyle…
Fettah isminin ışığına varıp kalp gözümüzü körleyen perdeleri açalım... Eşikte bekletmeyelim kimseyi ve kapıları açalım ... Küsmeyelim kimseye ve kapıları hep aralık bırakalım ... Her sözümüzü Fettah isminin sırrıyla açalım...